In een stad waar de mensen in flatgebouwen wonen en geen eigen tuin hebben, waar de luchtkwaliteitmeter van de Amerikaanse ambassade geblokkeerd wordt door de overheid omdat de stad met een continu zwaar luchtvervuilingprobleem te kampen heeft, en waar de bouw van de zesde ringweg recentelijk is afgerond (een verdubbeling van het aantal ringwegen in ruim tien jaar tijd), is natuurschoon een schaars goed. Neem daarbij de snelle wisseling tussen de twee seizoenen die het klimaat van Beijing kenmerken, en het mag duidelijk zijn dat de transformatie die de natuur in de lente en herfst doormaakt hier iets speciaals is. Eind maart stromen de mensen naar de parken om de kersenbloesems in bloei te zien, en eind oktober bewondert men de hóngyè. In China zijn hóngyè ieder jaar weer een hele happening, in Nederland is het fenomeen bekend als rode herfstblaadjes.

De beste plek om rode bladeren te zien in Beijing, is Xiāng​shān​, de Geurige Heuvels. Dit park ligt in de westhoek van de stad en is goed bereikbaar, reden waarom je er in de paar weken dat de bladeren mooi rood zijn bijna geen stap kunt zetten: de hele stadsbevolking trekt en masse naar de Heuvels. Afgelopen weekend hebben Zhang Yang en ik ons jaarlijkse rondje rode bladeren gelopen, maar wat een romantische wandeling door een mooi herfstlandschap had moeten zijn werd een middag lang in de rij staan op wandelpaden. De Heuvels zagen niet zozeer rood van de herfstbladeren als wel zwart van de Chinese hoofden.

Omdat ik als Nederlandse rode bladeren in de herfst als iets vanzelfsprekends zie, heb ik wellicht een bevooroordeelde kijk op het Chinese enthousiasme over dit – voor ons heel normale – herfstfenomeen. Daarom geef ik hier het woord aan Jun Haijun, een taxichauffeur die ik een aantal jaar geleden sprak in Dalian. Zijn enthousiasme over de hóngyè werkte zo aanstekelijk dat ik hem en zijn verhaal nooit zal vergeten:

“De rode bladeren in Beijing zijn fantastisch, geen enkele andere plaats in China heeft iets soortgelijks! Het karstgebergte in Guilin is uniek, Harbin heeft een mooi ijsfestival en hier in Dalian is de kust prachtig, maar een eindeloos rood bladerdak vind je alleen in de Geurige Heuvels. Iedere herfst maak ik een reisje naar Beijing om de rode bladeren te zien”. Gaat het niet vervelen, ieder jaar dezelfde reis maken? “Absoluut niet!”, aldus Jun. Ik werk het hele jaar hard en houd van reizen. Ik zou heel graag het karstgebergte bezoeken maar Guilin is een te verre reis, dat kan ik mezelf niet veroorloven. Een reis naar Beijing kan ik in een paar dagen maken, op die manier kan ik het goed combineren met mijn baan.”

Hoe zijn jaarlijkse reisje eruit ziet weet Jun tot in detail: “Omdat ik mijn eigen auto heb kan ik mijn werktijden zelf indelen. Ik zet mijn taxi een paar dagen aan de kant, pak een rugzakje met wat spullen en stap op de trein naar de hoofdstad. Daar verblijf ik ieder jaar in hetzelfde hotel in de buurt van de winkelstraat Wáng​fǔ​jǐng​, daar zit namelijk mijn favoriete restaurant. Ik neem de bus naar de Geurige Heuvels, bewandel het traject en geniet van het uitzicht. Omdat ik een eigen fotocamera heb maak ik een foto van mezelf tussen de bladeren, dat is altijd leuk als herinnering. Vervolgens stap ik op de trein terug naar Dalian. Dan ben ik er even tussenuit geweest en kan ik het werk weer een stuk beter aan.”

Dat dezelfde reis, hetzelfde eten en dezelfde foto’s Jun ieder jaar weer evenveel plezier geven wordt duidelijk uit het enthousiasme waarmee hij over zijn vakantie vertelt. “Ik zou Dalian voor een goud willen verlaten, ik ben hier geboren en opgegroeid. De kust in Dalian is fantastisch, maar voor rode bladeren reis ik graag een stukje verder. Die hebben we hier niet, niet zoals in Beijing!”

Het interview met Jun Haijun is eerder in een iets andere vorm verschenen in het tijdschrift China Nu.