Dit is alweer mijn zevende nieuwjaarsviering sinds ik in 2012 naar China verhuisde!

2018 wordt het jaar van de Hond, en begint in China op 16 februari. De Hond is een iets minder positief teken in de Chinese astrologie dan de voorgaande jaren van de Haan en de Aap, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat 2018 geen goed jaar voor jou kan worden!

Als je zelf een hond bent volgens de Chinese astrologie, is 2018 jouw běnmìngnián, en dan is het wel uitkijken geblazen. Iedereen die in 2006, 1994, 1982, 1970, 1958, 1946 of 1934 geboren is of in 2018* geboren wordt, heeft Hond als běnmìngnián. Als je een Hond bent, kun je hier uitgebreid lezen wat dat voor jou betekent in het komende jaar.

Over hoe Chinees Nieuwjaar tegenwoordig wordt gevierd, kun je alles lezen in de blogs die ik hier in voorgaande jaren over schreef:

(2012) Het jaar van de Draak
(2013) Het jaar van de Slang
(2014) Het jaar van het Paard
(2015) Het jaar van de Geit
(2016) Het jaar van de Aap
(2017) Het jaar van de Haan

Dit jaar gaan we daarom eens in op hoe Chinees Nieuwjaar vroeger werd gevierd, want toen ging het er heel anders aan toe. Lees vandaag het verhaal van Zhāng Shūhuà, mijn schoonmoeder, over hoe zij Chinees Nieuwjaar vierde toen zij in de jaren ’60 van de vorige eeuw een jong meisje was.

“Toen ik jong was, was China nog een arm land. Mijn ouders waren gewone mensen, die thuis zes monden om te voeden hadden. Er was genoeg geld om ons één keer per jaar nieuwe kleren te geven, en die kregen we met Chinees Nieuwjaar. We trokken de kleren aan op oudejaarsavond, na het avondeten. Ieder jaar weer kregen we hetzelfde: een broek en jas van ribstof, want dat kon tegen een stootje, en een paar stoffen schoenen.”

“Ieder jaar aten we tijdens Chinees Nieuwjaar dingen die we ons tijdens de rest van het jaar niet konden veroorloven. Maar wij waren daarin niet de enigen. Omdat ik van al mijn broers en zussen het best gebekt was, stuurde mijn moeder mij, toen ik nog op de lagere school zat al, de avond voor oudejaarsavond naar de visboer, om in de rij te gaan staan. Als ik niet om zeven uur ’s avonds al in de rij zou staan, zou ik te laat zijn om de volgende ochtend vis te kopen voor de belangrijkste maaltijd van het jaar: de oudejaarsmaaltijd. Er was in die tijd bijna geen vlees te krijgen, we aten op oudejaarsavond alleen een beetje gehakt, in de vulling van de jiăozi.”

“Ieder jaar om middernacht, als het nieuwe jaar begint, gingen we met de hele familie om de tafel zitten om samen jiăozi te vullen. De vulling was ieder jaar hetzelfde: witte kool en een beetje varkensgehakt. We vouwden de jiăozi met z’n allen, maar toen ik iets ouder was, werd het mijn taak om het deeg te kneden en tot jiăozi-vellen te rollen.”

“Snoep bestond in die tijd helemaal niet, of was in ieder geval niet bereikbaar voor het gewone volk. Op oudejaarsavond kregen we als snack altijd doppinda’s en zonnebloempitten, van ieder genoeg om een zak van mijn nieuwe ribjas mee te vullen. Alle kinderen liepen op Nieuwjaarsdag rond met twee volle zakken, waar we door de dag heen uit aten.”

“In China is het een traditie om tijdens de overgang van het oude naar het nieuwe jaar vuurwerk af te steken om boze geesten te verjagen. Toen ik jong was hadden maar een paar huishoudens bij ons in de buurt daar genoeg geld voor. Wij staken daarom nooit vuurwerk af. Wel plakten mijn ouders ieder jaar Nieuwjaarsspreuken op de deurposten, om het nieuwe jaar te verwelkomen.”

Allemaal een gelukkig jaar van de Hond toegewenst!

* Deze telling is wat kort door de bocht. Chinese sterrenbeelden worden berekend volgens de maankalender, waarbinnen een jaar begint en eindigt tussen 21 januari en 20 februari. Mensen die voor het nieuwe maanjaar zijn geboren vallen qua běnmìngnián dus in het voorgaande jaar.