Wij wonen in een voormalige sìhéyuàn die is opgedeeld in drie woningen. Het voorste deel is eigendom van onze huisbaas, die we Huàn​ Āyí noemen, en opgedeeld in twee woningen: wij huren een huisje en onze naaste buurman huurt een kamer. Het achterste deel is van het gezin dat er al woonde voordat de sìhéyuàn werd gesplitst en Huàn​ Āyí het voorste deel kocht.  Onze keuken en badkamer zijn later aangebouwd, het dak van de keuken is van glas zodat er genoeg licht in de achtergelegen woonkamer valt. De keuken en badkamer zijn om een boom heen gebouwd, die min of meer dood is, maar wel nog ieder jaar groene bladeren draagt. Een smal steegje waarvan het voorste deel overdekt is, leidt vanaf de hutong naar de woningen. Daar parkeer ik mijn fiets en de buurman die in het achterste deel woont zijn brommer.

Nu heeft Huan​ Ayi wat vreemde trekjes. Zij woont er zelf dus niet, maar omdat zij de grond van het voorste deel van de siheyuan heeft gekocht, vind zij dat de achterbuurman zijn brommer daar niet neer mag zetten. Dat vind ik onzin: de enige andere plek waar hij hem kan parkeren is buiten op straat, en dan wordt hij geheid gestolen. Als je lijn van de-brommer-daar-niet-mogen-parkeren door zou trekken, kun je zeggen dat de buurman de grond van Huan​ Ayi niet zonder toestemming mag betreden en dus niet bij zijn woning kan komen. Dat slaat natuurlijk nergens op. Omdat Huan​ Ayi er zelf niet woont heeft ze er praktisch geen last van, maar ze kan het écht niet hebben dat hij zijn brommer op “haar grond” neerzet.

Nu kwam Zhang Yang een paar dagen geleden thuis, en zag dat iemand de takken van de boom aan het afzagen was. Hij dacht dat het buurtcomité de takken uit voorzorg verwijderde, omdat de boom dood is. Toen hij diegene toeriep dat hij voorzichtig moest zijn omdat de takken op het glazen dak van onze keuken zouden kunnen vallen, kwam er een hoofd vanuit de bladeren tevoorschijn: Huan​ Ayi. Ze riep Zhang Yang toe dat hij zich nergens mee hoefde te bemoeien en dat zij alles onder controle had. Met een handzaag ging ze eigenhandig de boom te lijf, de afgezaagde takken werden door haar zusje aangepakt en precies op de plek neergelegd waar de buurman zijn brommer parkeert. Toen de buurman vervolgens thuis kwam was het eerste dat hij deed samen met zijn vrouw en een vriend de takken weghalen, zodat hij zijn brommer op de vaste plek kon zetten. Het zusje van Huan​ Ayi begon vervolgens tegen de buurman te schreeuwen, dat hij het recht niet had zijn brommer daar neer ze zetten omdat het hún grond was. Huan​ Ayi was net bezig met het afzagen van een enorme stronk, en riep de buurman vanuit de boom toe dat ze de takken daar neerlegden júist zodat hij zijn brommer daar niet kon parkeren. Omwonenden die de ruzie hoorden kwamen aanlopen en meekijken, en stonden allemaal vierkant achter de buurman. De siheyuan was immers al generaties lang van zijn familie, Huan​ Ayi had het voorste deel pas een paar jaar geleden gekocht, is geen oude bewoner van de Bātiáo en had het recht niet om te bepalen waar de buurman zijn brommer mocht parkeren. Zhang Yang moest zijn best doen de buurman en andere omwonenden ervan te overtuigen dat wij het niet erg vinden dat hij zijn brommer daar neerzet, dat wij niets te maken hebben met het zagen in de boom, dat we slechts huurders van Huan​ Ayi zijn en verder totaal buiten dit onnozele geschil staan.

Het zusje en de buurman bleven door elkaar heen schreeuwen, de buurman werd zo boos dat hij met het zusje begon te vechten. Toen Huan​ Ayi vanuit de boom zag dat haar zusje werd geslagen wilde ze naar beneden komen en gooide de enorme stronk die ze vasthad zonder nadenken neer, op ons glazen dak, waarvan één glasplaat direct barstte. Ze belde de politie, waarop de buurman en zijn gezin weggingen (waarom ze de politie niet wilden zien is mij een raadsel). Er kwamen twee agenten die foto’s van het gebroken dak maakten, Huan​ Ayi probeerde ze wijs te maken dat de buurman hier verantwoordelijk voor was.

In de dagen na dit voorval heeft Zhang Yang Huan​ Ayi er met veel moeite toe moeten bewegen de gebroken dakplaat te vervangen. Het glas zat nog op zijn plaats, maar er zaten honderden barsten in; er hoefde maar een wilde kat of een wezel op te springen (iets dat regelmatig gebeurt in de hutongs) en het zou zo uit elkaar vallen. Bovendien was er sneeuw voorspeld, en dan wil je gewoon een goed dak boven je hoofd hebben. Uiteindelijk heeft ze het glas vervangen voor een plastic plaat. De takken liggen nu langs de openbare weg in de hutong, en de omwonenden klagen dat het bij ons vandaan komt. Daarnaast wordt de grootste machtswisseling binnen de CCP in tien jaar tijd deze week aangekondigd tijdens het 18e Partijcongres, een belangrijke gebeurtenis waardoor het hele land momenteel op scherp staat. Het officiële buurtcomité van de Bātiáo is al een paar keer bij ons langs geweest om naar het telefoonnummer van Huan​ Ayi te vragen: de takken moeten zo snel mogelijk weg omdat de hele stad netjes moet zijn tijdens het congres.

Wie nog het meest onder deze toestand lijdt is de boom. Hij staat er kaal en verloren bij in de kou, een eenzame stam zonder takken.