Een taxichauffeur in Qingdao

Nadat de chauffeur mij enkele minuten lang met een schuine blik heeft bekeken vraagt hij eindelijk: “Waar kom jij vandaan?” Zodra ik Nederland zeg reageert hij prompt met een lijstje namen: Gǔlìtè,  Fànbàsīténg,  Lièkǎtè,  Kèlǔyīfú en Luóběn. Als ik hem bevestig dat Gullit, van Basten, Rijkaard, Cruijff en Robben inderdaad bekende Nederlandse voetballers zijn klapt hij blij in zijn handen: kijk eens hoe internationaal georiënteerd hij wel niet is! Zodra hij zich heeft geïnformeerd over wat ik in Qingdao kom doen (op zakenreis) en waar ik hierna naartoe ga (naar Dalian) heeft hij genoeg over mij gehoord en brandt los over zijn thuis:

“Inderdaad, ik ben geboren en getogen in Qingdao! En dat is maar goed ook, want Qingdao is de mooiste stad van China. We hebben hier niet alleen het mooiste strand maar ook het beste bier. Iedereen kent Qīngdǎo Píjiǔ (NB: in het westen beter bekend als Tsingtao bier), dat bier is wereldberoemd!” We rijden een stukje langs de -inderdaad bijzonder mooie – kustlijn, en de chauffeur laat deze kans niet onbenut: “Kijk zelf, recht voor je! Dat is toch prachtig? Geen wonder dat al die toeristen hier naartoe komen! De lucht is hier veel frisser dan in de meeste andere Chinese steden en we hebben ook altijd verse vis.”

Mijn opmerking dat Dalian, de stad waar ik hierna naartoe ga, ook frisse lucht heeft valt niet goed bij de chauffeur: “Dalian is niet vergelijkbaar met Qingdao!” roept hij, nog net niet met gebalde vuist. “Dalian heeft een grote zeehaven met veel industrie, dat hebben we hier niet. Dalian heeft ook geen mooi strand, maar een rotsachtige kust waar je niets mee kunt! En Qingdao ligt in de provincie Shandong en Dalian in Liaoning, daar zijn de mensen veel minder vriendelijk”, besluit hij zijn betoog.

Als ik sussend opmerk dat ik Shandong inderdaad een gezellige provincie vind en dat ik een aantal keer op bezoek ben geweest bij een vriend die uit de stad Zibo komt, komt de chauffeur weer wat tot rust. “Zibo, dat ligt hier vlakbij! Daar maken ze heel duur en bijzonder porselein, weet je dat? Dat porselein is wereldberoemd!” Als ik vraag of het porselein uit Zibo net zo wereldberoemd is als Qīngdǎo Píjiǔ slaat hij een zucht: natuurlijk niet. Maar speciaal is het wel: “Toen Bǐ’ěr Kèlíndùn (Bill Clinton) Shandong in 1998 bezocht kreeg hij een porseleinen bord met daarop een portret van zichzelf en zijn vrouw geschilderd. Dat vond hij prachtig! Wie wil er nou niet zo’n mooi bord?” De chauffeur zelf in ieder geval wel, maar dat gaat niet zomaar: “Die borden zijn zo professioneel beschilderd dat de verf er zelfs in de vaatwasmachine niet af gaat! Een klein simpel bordje kost al wel duizenden yuáns, kun je nagaan wat een mooi bord met speciale beschildering wel niet kost.”

De chauffeur beseft zich maar al te goed dat hij zich dat met zijn salaris als taxichauffeur niet kan veroorloven: “Maar als ik ooit net zo rijk en beroemd ben als Kèlíndùn dan koop ik een mooie set borden uit Zibo, dat is ook een trots van Shandong!”

Een taxichauffeur in Dalian

Zodra ik in de taxi stap vraagt de chauffeur me geïnteresseerd waar ik vandaan kom. Als hij ‘Nederland’ hoort denkt hij naar eigen zeggen meteen aan yùjīnxiāng (tulpen), mùtóuxié (klompen) en fēngchē (molens). Hij vraagt wat ik in Dalian kom doen en lijkt oprecht geïnteresseerd in waar ik werk. Het valt hem zelfs op dat ik nette werkkleding draag:.”Wat een mooie broek! Die heb je zeker in Nederland gekocht? In Nederland is alles vast beter dan China, China is immers een ontwikkelingsland”, zegt de chauffeur. Daarbij voelt hij even aan de stof van mijn broek om vast te stellen dat deze inderdaad van goede kwaliteit is, wat niet opdringerig of vreemd overkomt maar juist oprecht en vriendelijk. Als ik hem zeg dat ik deze broek heb laten maken in China reageert hij verbaasd: “Wat?! ‘Komt zo’n mooie broek uit China? Hoeveel heb je daar dan wel niet voor betaald?” Dat het antwoord minder dan 100 yuán luidt (ruim 10 Euro) inclusief de stof, maakt de chauffeur nog verbaasder. Pas als ik – na navraag – zeg dat mijn blazer en laptoptas – die hij eveneens heel mooi vindt- wel uit Europa komen, lijkt zijn wereldbeeld weer wat bevestigd.

De chauffeur vraagt verder over mijn werk en ik vertel dat ik net uit Qingdao kom. Hij vraagt met een ietwat scherpe ondertoon welke stad ik mooier vind, Qingdao of Dalian. Als ik daarop zeg dat beide steden hun eigen karakter en voordelen hebben, maar dat ik de rotskust van Dalian mooi vind en dat ik erg van eten uit Liaoning houd, veert hij op: “Precies! De kustlijn in Dalian is mooi, en Dalian is veel ontwikkelder dan Qingdao! Het toerisme in Qingdao komt alleen maar voort uit de bierbrouwerij die ze daar hebben, en die is gebouwd door de Duitsers, in de negentiende eeuw. Daar hebben die Shandong-ers zelf niets aan gedaan en ik zie niet in hoe ze daar trots op kunnen zijn. De haven hier hebben wij Liaoning-ers zelf opgebouwd, daar is geen Europeaan aan te pas gekomen!”

Hij onderbouwt zijn standpunt door door toe te voegen dat Dalian op een schiereiland ligt en aan drie kanten omringd is door de zee, waardoor er altijd frisse lucht in de stad hangt. De chauffeur sluit zijn betoog door onweerlegbaar te stellen: “Ik kom uit Dalian dus is het hier mooier dan in Qingdao. En wat iemand anders daarvan vind kan me niets schelen, want zo zie ik het”.

NB: Qīngdǎo en Dàlián zijn kuststeden die beide aan de Oost-Chinese Zee liggen. Qingdao heeft naast de brouwerij beroemde Duitse architectuur en het meest toeristische strand van Noord-China. Dalian heeft een prachtige rotsachtige kustlijn en staat bekend om zijn frisse lucht.