Een overzicht als deze is nooit objectief, omdat wat in de ene cultuur als afschuwelijk wordt ervaren in de andere als exclusieve lekkernij wordt gezien. Toch is het leuk om aan de hand van een paar voorbeelden te zien hoe groot de verschillen tussen de Chinese en westerse keuken in dit opzicht kunnen zijn.

Nu moet ik zeggen dat ik ‘mazzel’ heb; omdat ik vegetarisch eet kom ik onder het proberen van de meeste van onderstaande gerechten uit. Dat neemt niet weg dat van alleen de gedachte aan ook de vleesgerechten de haren in mijn nek overeind gaan staan.

Het gaat hier om gerechten die niet extreem zijn, maar die je in goede restaurants in het hele land kunt krijgen en waar veel Chinezen van watertanden. Extremen zoals hondenvlees en slangenvlees laat ik achterwege, omdat deze in China niet de norm zijn maar een uitzondering.

6) Stinky tofu (chòudòufu)

Als je eens in China geweest bent zul je ongetwijfeld langs een straatverkoper gelopen zijn die ‘stinky tofu’ aanbiedt, en gewalgd hebben van de geur die onverwacht je neusgaten binnendrong. De naam ‘stinky tofu’ is een letterlijke vertaling van de Chinese naam van dit gerecht en deze is niet overdreven; de tofu ruikt letterlijk naar een openbaar toilet dat niet vaak wordt schoongemaakt. Stinky tofu krijgt haar geur door een fermenteringsproces dat verschilt per regio, er is geen vast recept voor.

Daar staat tegenover dat ik kan genieten van Franse kazen als roquefort, waar Chinezen dan weer van walgen. Je kunt stinky tofu dan ook zien als het Chinese equivalent van blauwaderkaas.

5) Duizendjarige eieren (pídàn)

Het is meer dan eens voorgekomen dat, als ik aangaf geen vlees en vis te eten, Chinezen die me mee uit eten namen dan maar een bord ‘duizendjarige eieren’ voor me bestelden. Ik heb het geprobeerd, maar de eieren smaken zoals ze eruit zien. En dat is heel onwerkelijk voor een westerling: de eieren worden geconserveerd in een mengsel van klei, as, as, zout, kalk en rijstvlies. Daardoor wordt het eiwit zwart en de dooier groen.

Het conserveringsproces duurt geen duizend jaar, maar varieert van een paar weken tot een paar maanden.

4) Bloed tofu (xuědòufu)

Tofu zoals wij het kennen wordt gemaakt van sojabonen, maar in China zijn er meer varianten. Zo is er tofu die van eieren wordt gemaakt en bloed tofu, meestal van varkensbloed. Dit gerecht kom je met name veel tegen in het zuiden van China, waar de bloed tofu wordt geserveerd met noedels of rijstepap.

Niet geheel onbekend voor Nederlanders, want in wezen is dit het Chinese equivalent van bloedworst.

3) Gebakken varkensdarmen (féicháng)

Dit gerecht vind je in de betere restaurants, in China worden ingewanden die goed bereid zijn als ultieme delicatesse gezien. Dat mag geen verrassing zijn; gerechten met ingewanden vind je in meer landen op het menu.

Mocht je in een restaurant in China een gerecht op het menu zien staan waarvan in de naam de term xiàshuǐ (letterlijk: onder water) voorkomt, weet dan dat het om ingewanden gaat.

2) Kippenpootjes (jīzhuǎzi)

Kippenpootjes moet je hier letterlijk nemen, het gaat om de voeten van de kip. Met tenen (heeft een kip eigenlijk tenen?) en al eraan. Je vindt deze kippenpootjes in veel winkels in plastic voorverpakt, handig om op te knabbelen als snack onderweg. Het gaat volgens mij vooral om het knabbelen, want hoeveel vlees kan er aan zo’n poot zitten?

Een variant hierop is een heel kuiken, met niet alleen de pootjes maar ook de kop & snavel er nog aan.

1) Konijnenkoppenhotpot (tùzitóu huǒguō)

Ik denk dat de meeste westerlingen gruwen bij de gedachte aan dit gerecht. De kop van een konijn valt volgens mij in dezelfde categorie als #5 in deze lijst; hoeveel vlees zit daar nu helemaal aan? In China is het echter een delicatesse. Zo vind je tegenover een groot busstation in Beijing een chique restaurant van twee verdiepingen dat alleen konijnenkoppenhotpot (leuk scrabblewoord) op het menu heeft staan.