In Nederland zijn Boeddha’s een populaire decoratie in huis. Je vindt ze overal en in alle vormen, van beelden tot schilderijen, maar ook op decoratieve kussens en zelfs op toiletbrillen.

Boeddha heeft voor veel westerlingen een mooie betekenis. Iets met mededogen, rustgeving en zen-zijn. Dat neemt niet weg dat boeddha voor de meeste westerlingen vooral een decoratief iets is, zonder inhoud. Zo niet in China, waar je niet lichtzinnig om kunt gaan met boeddha en al zijn verbeeldingen. Boeddha is heilig.

Nu ken ik mensen die een prachtig Boeddhabeeld in hun Nederlandse huis hebben staan. En wel in het toilet, op de doorspoelbak. Toen Zhang Yang dat zag wist hij niet wat hij meemaakte. De grootste vernedering die je boeddha (of wie dan ook) aan kunt doen, is hem neerzetten op de plaats waar je je minst mooie dagelijkse behoefte doet. We zouden in Nederland ook geen crucifix boven de stortbak in het toilet hangen, of wel?

Dat geldt natuurlijk ook voor de hierboven genoemde toiletbril: wie is er op het idee gekomen om boeddha daarop te printen – geen Aziaat die op dat toilet plaats zal nemen. Je behoefte doen bovenop boeddha, er is geen grotere belediging denkbaar.

Nu lijkt het goed te begrijpen dat boeddha op het toilet not-done is, ook voor westerlingen die boeddha niet als heilig zien. Maar zoals met veel zaken die belangrijk zijn in China, gaat dit verder dan alleen het weren van afbeeldingen van boeddha in het kleinste kamertje.

Zelf heb ik vier boeddhabeeldjes, twee gebedssnoeren en een kleurrijke Tibetaanse gebedsvlag. Ooit eens meegenomen uit China, of cadeau gekregen. Al deze zaken hadden altijd een mooi, boeddha-waardig plekje in mijn huis, maar hebben zes jaar lang ingepakt gelegen toen ik in China woonde. Na terugkomst in Nederland, toen we ons nieuwe huis aan het inrichten waren, vroeg ik aan Zhang Yang waar we deze zaken het beste kwijt konden. Dat bleek nog niet zo eenvoudig.

Nu is Zhang Yang geen toegewijd boeddhist, maar hij weet wel dat boeddha niets of niemand boven zich duldt. De enige logische plek was daarom bovenop de boekenkast, waar de boeddha’s vanaf hun hoge troon overzicht over de hele woonkamer kunnen houden:

De gebedsvlag was een ander verhaal: deze had ik niet netjes opgerold bij het inpakken toen ik in 2012 naar China vertrok, waardoor deze erg kreukelig uit de doos tevoorschijn kwam. Dat was dan weer wél boeddhisme-onwaardig, waardoor opnieuw ophangen eigenlijk niet meer kon. Het zag er niet uit, die kreukelige vlaggetjes. De enige oplossing was om de vlag netjes op te vouwen en deze dan ook maar bovenop de kast te leggen.

We zoeken nog naar een mooie plek voor de gebedssnoeren. Die kun je volgens Zhang Yang best aan de muur hangen, maar dan wel op een goede plek; goed zichtbaar en niet ergens achteraf. Totdat we een geschikte plek gevonden hebben, houden de gebedssnoeren de vlag en de boeddha’s bovenop de kast gezelschap.