Het goede antwoord op de poll van vorige week is C: “Ja, want een online encyclopedie en brood zijn twee totaal verschillende dingen”. Hoe zit dat precies met het kopiëren van merknamen in China? Daar gaan we vandaag wat uitgebreider op in!

De Chinese wetgeving op het gebied van intellectueel eigendom zit vreemder in elkaar dan je zou denken. Zo werkt China met een uitgebreid systeem van categorieën waarbinnen een merk geregistreerd kan worden. Alleen als jouw merknaam overeen komt met die van een product in dezelfde categorie, is er sprake van schending van het merkenrecht. Omdat brood en een online encyclopedie in de verste verte niets met elkaar te maken hebben, mag “Beijing Wekipedia Foods” legaal onder deze naam opereren in China. Geen haan die daar naar kraait. De echte Wikipedia lijkt dat juist grappig te vinden.

Neem daarbij dat Wikipedia niet toegestaan is in China, en er is helemaal niets aan de hand. Het is daarom geen bekend merk in China, en mocht Wikipedia Wekipedia Foods willen sommeren tot het ophouden met het gebruiken van haar naam, zou daar tijdens een eventuele rechtszaak aan worden getoetst. Tot slot is er ook licht afgeweken van de originele spelling: de i is vervangen voor een e. Wat mag hierin dan wel en niet?

Een Chinese rechtbank zal alleen oordelen dat er sprake is van schending van het merkenrecht als een kopie zo gemaakt is dat de gemiddelde consument in de war raakt. In de bovenstaande afbeelding is de winkel in de linkerfoto dus niet toegestaan, want het is geen officiële Apple store die zich wel zo presenteert, en producten verkoopt die je ook in een echte Apple winkel aan zou treffen. Maar het product op de foto aan de linkerkant is prima, want elektronica en aanstekers zijn te verschillend.

Van verwarring is in de regel ook geen sprake bij bovenstaande soort voorbeelden, waar goedkope Chinese warenhuizen mee vol hangen. Iemand die voor 20 Euro een namaak Louis Vuitton tas koopt in de Zijdemarkt, zal door die aankoop niet afzien van de aanschaf van een echte Louis Vuitton tas. De doelgroep voor het echte product en het namaakproduct zijn totaal verschillend. Wel wordt het lastig als er zoveel mensen met een goede kwaliteit namaak tassen rondlopen dat de echte Louis Vuitton tas daardoor aan status inboet; als je het verschil niet ziet kunnen daadwerkelijke klanten van Luis Vuitton zich niet meer onderscheiden met een echte tas, wat invloed op het merk zal hebben.

Zo eenvoudig is het dus nog niet, dat merkenrecht in China. En dat maakt mijn werk bij de China IPR SME Helpdesk zo leuk.