“Een hutong is een traditionele woonwijk in China en met name in Beijing.  Een hutong is ommuurd en bestaat uit nauwe straatjes, waaraan kleine huizen staan, meestal slechts 1 woonlaag hoog. Dit type woonwijk bestaat al 700 jaar en is ontstaan na de komst van Genghis Khan.” Aldus Wikipedia.

Hútòngs zijn de traditionele manier van leven in Beijing. De nauwe straatjes met kleine huisjes (píngfáng) zijn karakteristiek voor de stad en geven een traditioneel ‘Chinees’ gevoel. Helaas zijn de meeste hutongs erg verouderd, en kunnen ze niet eenvoudig worden gemoderniseerd omdat het overgrote deel van de woningen niet over eigen sanitaire voorzieningen beschikt. In alle hutongs zijn openbare toiletten aanwezig waar bewoners hun behoefte kunnen doen, vaak in een kleine ruimte waar de toiletten niet afgescheiden worden door een tussenschot. Hoewel de toiletten meerdere keren per dag worden schoongemaakt, brengt dit – zeker in de zomermaanden – toch een wat onwelriekende geur met zich mee. In alle hutongdistricten zijn openbare douches aanwezig, waar bewoners voor zo’n 10 Yuán (80 Eurocent) per keer kunnen douchen in grote ruimten, mannen en vrouwen gescheiden.

Het zou een enorme hoop geld kosten om alle hutongs te moderniseren en van eigen riolering te voorzien, nog daargelaten dat de kleine huisjes van één verdieping niet in het beeld van een moderne stad passen. En dat is nu net wat Beijing zo graag uit wil dragen. Waren er in 1949 nog ruim 3000 hutongs, in 2003 waren dat er nog ruim 1500 en in de afgelopen paar jaar zijn er nog ruim 700 gesloopt. Vooral in de aanloop naar de Olympische Spelen in 2008 zette het stadsbestuur vaart achter het opschonen van het stadscentrum. Hutongbewoners krijgen bij het verlaten van hun woning van de overheid een compensatie uitgekeerd waarmee ze een appartement in een meestal gloednieuw flatgebouw kunnen kopen. Ondanks dat de compensatie die mensen uitgekeerd krijgen lang niet altijd genoeg is om een andere goede woning te vinden, wordt dit gepropageerd als een enorme verbetering in de leefomstandigheden. Een nieuw flatgebouw is zeker hygiënischer dan een oude hutongwoning, maar veel bewoners die geboren en getogen zijn in een hutong staan niet te springen om de hen bekende omgeving te verlaten. Hutongs liggen in het centrum van de stad, de nieuwe flatgebouwen die de bewoners als alternatief aangeboden krijgen liggen vaak in ongezellige buitenwijken.

Dicht op elkaar in een klein straatje wonen is eerlijk gezegd gewoon erg gezellig. In de zomer, als het ‘s avonds te heet is om binnen te zitten, komen de mensen hun pingfang uit en spelen buiten gezeten op kleine krukjes samen Mahjong, of verzamelen zich bij een klein eethuisje om te kletsen en gebarbecuede lamsvleessaté (yángròuchuàn), gekookte pinda’s (zhǔhuāshēngmǐ) en groene sojabonen (máodòu) eten. Daarnaast kom je bij het legen van de po in het openbare toilet ‘s ochtends altijd wel een bekende tegen en is samen douchen een mooie gelegenheid om de laatste roddels uit te wisselen.

Alles heeft zijn voors en tegens, maar het spreekt voor zich dat er om de sloop van de hutongs erg veel commotie is. Verhalen van mensen die ‘s ochtends argeloos op de fiets naar hun werk stappen om ‘s avonds thuis te komen en hun huis gesloopt te vinden doen gestaag de ronde. Het is waar dat de Chinese overheid stukken daadkrachtiger en doelgerichter is dan de Nederlandse als het op rigoureuze veranderingen aankomt, maar feit is dat het anno 2012 alleen in ontwikkelingslanden nog gebruikelijk is dat mensen niet over een eigen toilet beschikken. Daarnaast is het erg vreemd dat het volledige centrum van een miljoenenstad uit laagbouw van één verdieping bestaat. Voor de sloop valt dus zeker iets te zeggen, het is alleen jammer dat dit soort dingen in China wellicht ietwat ongenuanceerd worden doorgevoerd.

Zelf woon ik in een pingfang waar de eigenaar gelukkig op eigen houtje een toilet en douche in heeft aangelegd. Want hoe gezellig gezamenlijk toiletteren ook mag lijken, als je gewend bent aan een privétoilet geef je dat gemak niet graag op.

Klik hier voor mijn foto’s van hutongs in Beijing.