De Beijing Design Week is een jaarlijks grootschalig evenement waarin design in de ruimste zin des woords aan bod komt. Amsterdam is dit jaar gaststad, en er staan dan ook verschillende activiteiten op het programma waar Nederlandse ontwerpers en organisaties zich presenteren. Eerder schreef ik al dat Dutch Design steeds groter wordt in China. En hoewel kunst iets anders is dan design en Chinezen heel anders naar kunst kijken dan wij, bewijst de Nederlandse kunstenaar Florentijn Hofman met zijn werk Rubber Duck dat kunst toch wereldwijd eenzelfde reactie teweeg kan brengen.

Zelf zegt Hofman over zijn werk: “The Rubber Duck knows no frontiers, it doesn’t discriminate people and doesn’t have a political connotation. The friendly, floating Rubber Duck has healing properties: it can relieve mondial tensions as well as define them. The rubber duck is soft, friendly and suitable for all ages!” Daarbij wil ik de kanttekening maken dat de eend in Beijing wel iets van een politieke betekenis heeft gekregen. De CCP zou de CCP immers niet zijn als ze geen probleem zouden verzinnen over een opblaaseend: de overheid in Beijing wilde Rubber Duck alleen hebben als hij groter zou zijn dan de eend die in mei in Hong Kong te zien was. De Hong Kong-eend was 16,5 meter hoog, de eend in Beijing is 18 meter.

Rubber Duck reist de hele wereld over en heeft inmiddels 14 steden bezocht. Momenteel dobbert hij ter ere van de Beijing Design Week in het meer van het Zomerpaleis in Beijing, en jong en oud komt op het gele gevaarte af. Nu kan ik niet zeggen of de gemiddelde Chinese bezoeker zich beseft dat Rubber Duck een kunstwerk is, maar aandacht is er zeker. Bij de ingang van het Zomerpaleis staat al aangegeven hoe je de eend kunt bereiken en wat goede plaatsen zijn om foto’s te maken:

Volg de stickers om Rubber Duck te vinden! Voor kinderen leek het spelletje ‘zoek de volgende eend’ leuker dan het zien van de daadwerkelijke opblaaseend. Uit het bord op de foto links hierboven blijkt dat het gevaarte in het Chinees ‘Dàhuángyā‘ heet, wat ‘grote gele eend’ betekent.

Jammer is dat Rubber Duck door de smog minder goed tot zijn recht komt in de toch zeer Chinese omgeving. De lucht is zo grauw dat je de kenmerkende Chinese gebouwen aan de overkant van het meer amper kunt zien. Chinezen hadden massaal gele eenden van thuis meegenomen om samen met Rubber Duck op de foto te zetten. Het is natuurlijk maar net wat je leuk vindt.

Zodra men doorkreeg dat wij die variatie aan gele eendjes erg gappig vonden, kregen we er spontaan één aangeboden om zelf mee op de foto te gaan. Op de foto links sta ik met GoYvon en viermaandeninchina. Op de rechterfoto zie je één van de vele politieagenten die opgetrommeld waren om de eend te bewaken. Bewaken waarvoor, ik heb geen idee. Ze ondergingen deze taak dan ook lijdzaam.

Voor 99 yuán (12 Euro) waren er officiële Rubber Ducks te koop. En hoewel dat voor een gemiddelde Chinees zeker niet goedkoop is, vlogen ze als warme broodjes over de toonbank. China zou China natuurlijk niet zijn als de zwarte markt in eenden niet welig zou tieren. Door het hele Zomerpaleis verspreid stonden vrouwen met pluche eenden, waarvan ze bij navraag een voorraadje in een tas verborgen bleken te hebben. Deze verkochten ze voor 30 yuán. Op de onderstaande foto zie je een verkoopster met iets meer lef, die haar waar openlijk uit durft te stallen:

Gele rugzakken in de vorm van de eend zie je ineens overal in Beijing opduiken. En pluchen eenden zoals het jongetje op onderstaande foto heeft, worden niet alleen in het Zomerpaleis maar op alle straathoeken verkocht.

Rubber Duck is nog tot 28 oktober te bewonderen in het Zomerpaleis.