Eerder kon je hier lezen dat de Pānjiāyuán markt in Beijing een prima plaats is om allerhande antiek, prullaria en voorwerpen uit de Chinese geschiedenis op de kop te tikken. Hoewel antieke kalligrafierollen, meubilair uit de Qing-dynasie en make-updoosjes uit het Shanghai van de jaren ’20 prima souvenirs zijn, is er één categorie die op Panjiayuan met kop en schouders boven alle andere uitsteekt: memorabilia uit het Mao-tijdperk.

Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is gemaakt om de Grote Roerganger te eren. Natuurlijk vind je bergen posters met mooie propagandaleuzen, verschillende edities van Mao’s Rode Boekje en een keur aan buttons en pins met Mao’s hoofd erop. Een groot deel van al deze zaken is authentiek; in die tien jaar die de Culturele Revolutie duurde (1966-1976) was het in de Volksrepubliek China niet toegestaan om on-revolutionaire zaken te printen. Een decennium lang is er dus niets anders van de Chinese drukpersen gerold dan revolutionaire posters en boeken. Die heb je in China dan ook in overvloed. Maar met een toenemende interesse in de Culturele Revolutie door zowel toeristen als Chinezen die deze periode romantiseren, wordt er de afgelopen jaren ook namaak geproduceerd en verkocht.

Met posters, boekjes en buttons houdt het niet op. Er zijn miljoenen (schat ik, zo niet toch honderdduizenden) borstbeelden van de Grote Roerganger gemaakt, veel van porselein maar ook mooie exemplaren van brons. Je vindt complete serviezen met daarop een afbeelding van Mao en zijn kameraden c.q. vijanden (dat wisselde nogal eens tijdens de Culturele Revolutie) Lín Biāo en Liú Shàoqí, mooie emaillen plaquettes met Mao erop, waskommen met een afbeelding van Mao en de leus “Tienduizend jaar voorzitter Mao!“, porseleinen drinkbekers, en wat je verder maar kunt bedenken.

Namaak of niet, dat deze voorwerpen vandaag de dag nog in zulke aantallen beschikbaar zijn en ook gewild, toont aan dat de Culturele Revolutie ook in 2015 nog een belangrijke plaats in de Chinese samenleving inneemt. Het officiële standpunt van de CCP is dat Mao “70% goed en 30% slecht” was, percentages die voor zover ik weet niet concreet ergens op gebaseerd zijn. Ondanks dat mensen tegenwoordig heus wel weten dat Mao geen heilige was blijven ook jonge, goed opgeleide Chinezen hem als een icoon zien. En dat is niet gek, als je ziet hoe hij is afgebeeld en in welke aantallen voorwerpen om hem te eren voorhanden zijn.

Hieronder een klein overzicht van typische Maolaria. Klik hier om meer foto’s te bekijken.

Mao + prullaria = Maolaria.