Niet geheel onontdekt maar toch een stuk minder bekend dan de Verboden Stad of de hutongs, is de Pānjiāyuán antiekmarkt in Beijing. Dat de markt niet geheel onontdekt meer is, brengt een aantal voordelen met zich mee. Zo kun je er tegenwoordig gemakkelijk met de metro komen, voor de ingang staan meer dan genoeg standjes met Chinees streetfood en de focus op antiek is uitgebreid naar ‘allerhande interessante prullaria’. Daarnaast is de markt nog lang niet zozeer ontdekt dat je er over de toeristen struikelt en er Starbucks koffie kunt drinken, je bent echt helemaal in China.

Op Panjiayuan kun terecht voor allerhande antieke zaken: ornamenten, sieraden, keramiek, kalligrafie, boeken, memorabilia uit het Mao-tijdperk, jade, bronzen beelden, meubilair en alles wat ook maar zijdelings bij al die zaken in de buurt komt. Je kunt het zo gek niet bedenken het wordt op Panjiayuan verkocht. Op zoek naar een bijzondere souvenir in de vorm van originele lotusvoet schoentjes of originele posters uit de Culturele Revolutie? Je hoeft er op Panjiayuan niet lang naar te zoeken.

Zelf vindt ik Panjiayuan vooral leuk omdat alle prullaria bij elkaar mooie beelden oplevert. Zo kun je er door een eindeloos gangpad vol met keramiek lopen om vervolgens tussen rijen kralen terecht te komen, waarna je weer tussen de koperen Boeddhabeelden staat. Alle zaken die er worden verkocht geven samen een mooi beeld van de Chinese geschiedenis; van voorwerpen uit de Keizerlijke tijd naar spullen die de invloed van het westen in het begin van de 20^e eeuw zichtbaar maken tot aan de Culturele Revolutie. Daarnaast is het een uitstekende plek om slapende Chinezen tegen te komen, maar dat terzijde.

Besef jezelf daarbij wel dat je – zeker als buitenlander – snel teveel betaalt voor een voorwerp. De toenemende populariteit van de markt drijft prijzen omhoog, daarnaast hebben Chinezen er sowieso een handje van om een prulvoorwerp als waardevol te verkopen. Zo liep er eens wekenlang een man met een schildpadschild over het kruispunt bij Dongzhimen, waarschijnlijk in de hoop deze voor grof geld te verkopen, bijvoorbeeld als ingrediënt voor een traditioneel Chinees medicijn. Ik vroeg eens aan een man die al dagenlang met een oud uitziende kalligrafierol op straat zat of het nou echt zoveel waard was, en deze gaf uiteindelijk toe dat hij hem voor 6 yuán op de kop had getikt, in de wetenschap dat hij hem uiteindelijk voor minstens tienduizend yuán aan een goedgelovige voorbijganger zou verkopen. Daarvoor zat hij met liefde een week of langer op straat, en dat geldt ook voor veel handelaren op Panjiayuan.

Ga er dus vooral heen om de geschiedenis op te snuiven, je te verbazen over de variëteit aan voorwerpen en eens een ander soort markt te zien dan de geijkte Zijdemarkt of Yashow, waar alle bussen met toeristen al een stop maken.

Verkijk je trouwens niet op de kleinschaligheid van de kraampjes en stoffigheid van sommige objecten: statistieken zeggen dat er op Panjiayuan jaarlijks een paar honderd miljoen yuán wordt omgezet! Wellicht mede doordat mensen zich graag voor het lapje laten houden en teveel betalen voor voorwerpen met een bijzondere geschiedenis… Met deze omzet in het achterhoofd is het niet gek dat de markt een heuse eigen Engelstalige website heeft.

Hieronder een klein overzicht van mooie beelden die je op Panjiayuan tegen kunt komen. Klik hier om de foto’s te bekijken.

De Panjiayuan antiekmarkt is dagelijks tot 6 uur ’s avonds geopend maar is het drukst in de ochtend en vroege middag. De markt is het beste te bereiken met de metro, lijn 10, station Panjiayuan, uitgang C. Volg de straatverkopers en je komt er vanzelf.