Onlangs vroegen een aantal mensen, los van elkaar, naar mijn schema voor de komende maand. Welnu, ik ben net drie weken terug in Wuhan en zal hier de komende week nog zijn, daarna ben ik een week in Beijing voor werk, dan twee weken in Nederland voor de feestdagen en vervolgens weer een paar dagen in Beijing, voordat ik van daaruit terug naar Wuhan ga.

De reactie was unaniem: wat hectisch/druk! En dat is grappig, want zo zie ik dat zelf helemaal niet. Ik ben namelijk thuis in zowel Wuhan, Beijing als Nederland, en slaap de komende maand steeds in (een van) mijn eigen bed(den): in ons appartement in Wuhan, onze studio in het centrum van Beijing, de nieuwe slaapkamer in Shahe en in mijn ouderlijk huis in Nederland.

Maar als ik er goed over nadenk, is het misschien wel helemaal niet zo normaal om vier plaatsen ‘thuis’ te kunnen noemen, vier ‘eigen bedden’ te hebben, waarin je niet langer dan een paar nachten slaapt om dan weer ergens anders heen te gaan. En dat zeer regelmatig. Het begrip ‘thuis’ krijgt op deze manier een heel andere invulling.

Ik heb niet één plek waar ik woon en waar al mijn spullen staan. Alle dingen die ik dagelijks nodig heb (bijvoorbeeld kleding) liggen in Wuhan, veel dingen die ik iets minder vaak nodig heb (bijvoorbeeld boeken) in de studio in Beijing, wat losse zaken in Shahe en in het ouderlijk huis. Al mijn spullen uit Nederland heb ik opgeslagen in een city box voordat ik in 2012 naar China vertrok. Als je thuis definieert als waar je materiële bezit zich bevindt, dan ligt dat voor mij dus vrij uitgespreid.

Als je thuis definieert naar waar je meestal bent, woont & werkt, dan is dan Wuhan. Een stad waar ik nog geen jaar woon en die daarom eerlijk gezegd niet als thuis voelt. In China voelt Beijing voor mij veel meer als thuis, omdat ik daar in totaal langer verbleven heb waardoor ik de stad beter ken en er meer vrienden en kennissen heb. En natuurlijk familie, want mijn man komt er vandaan.

Met Wuhan heb ik geen vergelijkbare band. Het is wel de stad waar ik momenteel het meest verblijf. Daardoor is het ook thuis, maar omdat ik weet dat deze baan in Wuhan maximaal voor een paar jaar zal zijn en door mijn sterkere band met Beijing, blijft Beijing ook thuis.

En omdat ik uit Nederland kom, mijn familie en vrienden daar wonen, ik daar het grootste deel van mijn leven heb geleefd en uiteindelijk ook weer naar Nederland terug wil keren, blijft het ook thuiskomen als ik weer op Schiphol land.

Dus mag het voor anderen hectisch lijken dat ik veel tussen drie verschillende plaatsen reis, ik reken mezelf rijk dat ik al deze plaatsen thuis mag noemen – allemaal op hun eigen manier.