Het goede antwoord op de poll van vorige week is – inderdaad – katten. In de binnenstad van Beijing mag het dan wel verboden zijn om grote honden te houden, kleine honden zijn in trek en worden ook gewoon uitgelaten. Het houden van een hond wordt steeds populairder omdat Chinezen zich dat soort hobby’s steeds beter kunnen veroorloven, en wellicht omdat het verzorgen van een hond het gemis van meerdere kinderen een beetje goed kan maken. Van oudsher worden honden in China helaas niet vertroeteld maar gegeten. Vogels zijn wel al eeuwenlang een geliefd huisdier. Ze nemen immers minder ruimte in dan een hond en zijn ook een stuk eenvoudiger in onderhoud.

Nadat mijn oma overleed nam mijn opa een vogel. Een kanarie, die hij zo erg vertroetelde dat het beestje al snel last van overgewicht kreeg. Ondanks dat zijn vrolijke getjilp weer wat geluid en energie in huis bracht, kon de kanarie het gemis van oma zelfs niet ook maar een beetje verzachten en opa’s eenzaamheid niet wegnemen.

Chinezen geloven dat vogeltjes die de hele dag binnen zitten depressief worden en hun wil om te fluiten verliezen. ’s Ochtends vroeg, zo tussen zes en zeven, zie je in China dan ook veel mannen op straat lopen met een vogelkooi. Met een witte of zwarte doek eroverheen gedrapeerd: de vogels zouden immers maar schrikken van het drukke verkeer op de Beijingse wegen. Eenmaal aangekomen in het park gaat de doek van de kooi en lopen de mannen met de vogels rond, de kooi zacht wiegend aan hun arm. Of ze zetten de kooien bij elkaar; vogels zouden ook gezelligheidsdieren zijn en van elkaars zangkunsten kunnen leren. Vogels uitlaten is een oude Chinese traditie, terugdaterend tot de Qing dynastie, die je door het hele land ziet.

Laatst kwam ik een groepje mannen met vogels tegen bij het Hòuhǎi meer. De kooien hingen bij elkaar en de vogels tjirpten inderdaad vrolijk samen, maar de mannen praatten zo mogelijk nog gezelliger met elkaar. Twee speelden Chinees schaak en de rest leek in een boeiende discussie verwikkeld. Eén van de vogelmannen, meneer Liú, vertrouwde mij toe dat het uitlaten niet alleen gaat om het bevorderen van de gemoedstoestand en zangprestaties van de vogels. Voor meneer Liú is het ook een goede manier om zelf de deur uit te gaan en mensen met eenzelfde interesse te ontmoeten. Als mijn opa niet in Noord-Holland zou hebben gewoond maar in China, had het vogeltje dus wél iets aan zijn eenzaamheid kunnen doen.