In Beijing gelden er binnen de vijfde ringweg duidelijke regels. Alleen een auto als je een geregistreerd kenteken hebt weten te bemachtigen, alleen vuurwerk op de eerste en laatste dag van het Nieuwjaar en geen honden hoger dan 35 centimeter. Buiten de vijfde ring gaan die dingen allemaal wat makkelijker.
Shāhé, waar Zhang Yang’s moeder woont, is een goed voorbeeld van een gebied waar de regels wat losser zijn. Het dorp Xīnlìtún waar ze woont is erg klein. De oude bouw is ooit gesloopt om nieuwe huizen neer te zetten, en het dorp bestaat dan ook slechts uit rechte straten die toegang tot de sìhéyuàn geven. Er is geen gezellig dorpsplein, er zijn geen winkels, cafés of andere plekken waar mensen samen kunnen komen. De aanleg van een nieuwe metrolijn en komst van een meubelfabriek hebben ervoor gezorgd dat meer migrantenarbeiders zich in Xīnlìtún hebben gevestigd. Hoewel de oude bevolking elkaar kent en groet in het voorbijgaan, is het geen gezellig dorp en zijn de mensen vooral op zichzelf.
Er is één brede, doorgaande weg in Xīnlìtún, waar auto’s zich consequent niet aan de maximum snelheid hielden. Mensen die pal aan deze weg wonen vonden die langgsscheurende auto’s bijzonder ergerlijk, daarnaast was de situatie gevaarlijk voor loslopende kinderen en honden. De lokale overheid deed weinig aan het probleem, en één van de omwonenden besloot om het recht dan maar in eigen hand te nemen. Hij metselde eigenhandig een paar bumpers op de weg.
Hierdoor was het verkeer inderdaad genoodzaakt om langzamer te rijden. Een bijkomend gevolg was echter dat de bumpers te hoog waren voor de buurtbus, waardoor deze niet meer over de bewuste weg kon rijden. De buschauffeur besloot om het recht dan ook maar in eigen hand te nemen, en verdomde het om nog langer door Xīnlìtún heen te rijden. Daarnaast is het ’s nachts erg donker in Xīnlìtún en zijn de bumpers dan niet goed zichtbaar. Een motorrijder die niet op de hoogte van de bumpers was, is er tijdens een nachtelijk ritje op over de kop gegaan, wat dodelijk voor hem afliep. Hierop kwamen andere omwonenden natuurlijk in opstand, en de lokale overheid greep in door een deel van de bumpers te verwijderen. Hierop reageerde de (overigens anonieme) bumperbouwer door nieuwe obstakels op de weg te leggen. Een grote boomstronk en blokken beton zijn immers net zo effectief als een gemetselde bumper.
De route van de buurtbus is inmiddels aangepast, de bushalte is naar het begin van het drop verplaatst. Meer wordt er vooralsnog niet aan het probleem gedaan, de geïmproviseerde bumpers liggen er nog steeds. Buiten de vijfde ringweg is Beijing soms net het wilde westen.
Het antwoord op de poll van vorige week is: “De verf werkt als bestrijdingsmiddel, waardoor luizen zich niet in de stam kunnen nestelen”. Dat is de voornaamste reden, maar er zijn er een aantal andere zaken die meespelen. Bij bomen met een gevoelige schors werkt de verf als beschermlaag, die voorkomt dat de stam te snel opwarmt in de zon en te snel afkoelt als deze ondergaat, waardoor de boomschors zou kunnen scheuren. Voor bomen die langs een autoweg staan werkt de verf ook als reflector. En tsja, in China schijnen ze de witte onderkant van de stam ook mooi te vinden.
Teckels zijn dus welkom in Bejing… wat zouden ze genieten van alle vreemde luchtjes… Wat de boom betreft… dat zijn meerdere vliegen in één klap… inclusief de luizen dus… En die bumper… het blijft oppassen met die ruige rijders.
Jemig! Wat een rare situatie. Nou ben ik wel wat gewend natuurlijk, maar dat mensen dit soort dingen doen met dodelijke ongelukken tot gevolg… Ook wel nalatig van de overheid.
zo zie je, al te goed is buurman’s gek…
het is niet goed of het deugt niet,.
maar het is wél over met het langsscheurende verkeer.
curieus trouwens, geen honden hoger dan 35 cm…
zijn daar veel teckels?!
Niet bijzonder veel teckels, wel veel Pekineesjes.
Meer het wilde oosten dus. En je moet als voetganger ook wel echt een gegronde reden hebben om daar te gaan lopen.