Dat de vertaling van Chinese namen naar een Engelse variant die goed te onthouden en uitspreekbaar is voor westerlingen grappige resultaten op kan leveren, heb je hier al eens eerder kunnen lezen. Ik zie echter een specifieke – en in westerse ogen vrij absurde – trend in het bedenken van ‘westerse’ namen door Chinezen, die ik jullie niet wil onthouden.

Onlangs kwam Zhang Yang op straat een vriend van een vriend tegen. Deze jongen begroette hem en knoopte een praatje aan, maar Zhang Yang kon hem niet echt plaatsen en herinnerde zich zijn naam niet. Toen de jongen vroeg om telefoonnummers uit te wissen zodat ze beter contact konden houden, moest Zhang Yang wel naar zijn naam vragen. De jongen zei: “Noem me maar Xiǎo A“. Xiǎo betekent klein in het Chinees, het is een karakter dat veel wordt gebruikt in het vriendschappelijk aanspreken van mensen die jonger zijn dan jijzelf. Deze jongen noemt zichzelf dus ‘Kleine A’. Ik vond dat maar raar, Zhang Yang vond het de normaalste zaak van de wereld.

Chinezen vinden het niet vreemd om het bij wijze van westerse naam bij één letter te houden. Het is duidelijk, kort, bekt lekker en is ook herkenbaar en goed uit te spreken voor Chinezen die het Engels niet machtig zijn. Kleine A is niet de enige die het zo doet.

Zo heeft de bekende Taiwanese zangeres/actrice Xu Xidi zichzelf de Engelse ‘naam’ S gegeven. Xu is bij het grote publiek bekend als Xiǎo S. Kleine S maakte in de jaren ’90 furore toen ze samen met haar oudere zus Xu Xiyuan een band vormde, de ‘Sisters of S’. Je kunt dus wel raden wat de Engelse naam van de oudere zus is: Dà S oftewel ‘Grote S’.

Een iets serieuzer voorbeeld van één-letterig naamgebruik in China is de zaak Zhao C. Zhao gebruikte de letter C niet als Engelse bijnaam, C was zijn officiële voornaam. Zhao’s vader wilde zijn zoon een internationaal goed liggende naam geven en hem aansporen om Engels te leren. Hij vond C goed klinken en zo ging Zhao ruim twintig jaar lang officieel door het leven als ‘C’. Een naam in Chinese karakters had hij niet, wat  een probleem bleek te zijn toen China in 2008 een nieuw systeem voor identiteitskaarten invoerde. Toen Zhao geboren werd, werden persoonlijke gegevens nog met de hand genoteerd. Het nieuwe systeem werkte met computers en die accepteerden alleen Chinese karakters. Het Public Security Bureau (PSB: het overheidsorgaan dat in China over de afgifte van identiteitsdocumenten gaat) kon in het nieuwe systeem niet met westerse letters werken en eiste een naam in Chinees schrift van Zhao. Maar die had hij dus niet.

Na een rechtszaak die Zhao won en een hoger beroep van het PSB waarin Zhao en zijn vader argumenteerden dat letters in China ook voorkomen in adressen en dus wel in Chinese systemen ingevoerd kunnen worden, kwamen beide partijen uiteindelijk tot overeenstemming: als Zhao zijn naam vrijwillig zou wijzigen dan zou het PSB hem de administratieve kosten vergoeden en gratis een nieuwe ID kaart afgeven.

Toen was natuurlijk de vraag hoe C dan verder door het leven zou gaan. De uitspraak van de letter C in het Engels is vrijwel gelijk aan die van het Chinese woord voor west: xī​. En zo blijft Zhao C toch een beetje Zhao C.