Een goede Chinese Nieuwjaarstraditie is het bezoeken van een tempel-festival. Deze worden van oudsher in en rondom tempels gehouden, maar de commercie heeft de afgelopen jaren natuurlijk haar grip op deze traditie gekregen. Daardoor is het mooie er voor mij wel een beetje af is. In grote parken staan honderden kraampjes van dezelfde uitbater, waar yángròuchuàn, tánghúlu, dumplings, gebakjes gevuld met groene bonenpasta en andere traditionele Beijing snacks worden verkocht. Daarnaast wordt er allerlei prullaria verkocht, waaronder schilderijtjes, houtsnijwerk, windmolentjes voor kinderen en ander goedkoop speelgoed. Tussendoor zijn er zo nu en dan optredens; traditionele dans, acrobatiek en dergelijke. De grootste twee festivals in Beijing worden in het Dìtán park en het Cháoyáng park gehouden.

Met de originele opzet van een tempel-festival hebben deze twee weinig meer van doen. Van oudsher draait het op tempel-festivals niet om het kopen van eten en spullen, maar gingen mensen naar de tempel om wierook te offeren voor voorspoed in het nieuwe jaar. Daaromheen werden activiteiten georganiseerd. Denk daarbij aan acrobatiek, goochelaars, vuurspuwers, leeuwendansen en dergelijke. Daarnaast werd ook gegeten en er werden er dingen verkocht die te maken hadden met het nieuwe jaar, zoals rode sokken en riemen voor degenen voor wie het nieuwe jaar hun běnmìngnián is. Eten en spullen kopen was echter niet de focus van het festival, wat vandaag de dag helaas wel het geval is.

Er is één tempel-festival in Beijing dat echt nog een festival met een traditioneel karakter is. Het word gehouden in de Dōngyuè tempel en is juist doordat het geen commercieel festival is, ook nog eens niet al te drukbezocht. Volgens Zhang Yang is het Dōngyuè tempel-festival niet zozeer een festival zoals hij dat van vroeger kent, maar meer zoals het was toen zijn moeder en zelfs zijn oma nog jong waren. Wat is er zoal te zien op zo’n traditioneel Chinees tempel-festival? Kijk hieronder zelf mee!

De ingang van de tempel is vrolijk versierd en na de ingang is het pad langs beide kanten bekleed met Nieuwjaarswensen. Er worden houten gelukshangers verkocht waarop je een persoonlijke wens voor het nieuwe jaar kunt schrijven. Als je deze langt het pad hangt, zou je wens in vervulling moeten gaan.

Deze heer in zijn mooie kostuum beheert een aantal kijkdozen. Voor een paar yuán mag je plaats nemen op de lege krukjes om de inhoud van de kastjes te bekijken. Een mooie oude traditie die in de moderne tijd (zoals je wel ziet) niet al te populair meer is.

Deze man draagt weliswaar een minder mooi kostuum, maar weet zijn kunsten beter aan te prijzen. Een rij gouden tanden blootlachend slaat hij op zijn gong, en kondigt een mooie poppenkastvoorstelling aan. Komt dat zien!

Als er zich genoeg mensen om zijn poppenkast heen hebben verzameld, kruipt de man onder het oranje kleed. Hij slaat nog een paar keer op zijn gong en kondigt met een zware stem aan dat het spel zal beginnen. En het is me een show! Met veel spanning vertelt hij een verhaal waarin een dappere man een tijger te lijf gaat, maar uiteindelijk door de tijger wordt verslonden.

Gekleurde windmolentjes hebben ook hun weg naar de Dōngyuè tempel gevonden. En vinden ook hier gretig aftrek.

Er heeft zich een menigte verzameld om een man die achter een vreemde constructie staat. Het is een muizentemmer! Voor een paar yuán mag je blijven staan en kijken naar twee witte muisjes die hij met een stokje de constructie door leidt.

De muizen lopen onder andere via een dun koordje naar een emmertje waarin ze heen en weer zwaaien, en rennen zelfs even door het rad helemaal bovenin de constructie. De muizentemmer trekt veel bekijks.

Rode koorden en riemen worden verkocht aan mensen voor wie 2014 het běnmìngnián is. Deze dragen zij om eventueel onheil af te wenden. Ook kun je voor wat extra geluk voor 10 yuán 20 ijzeren munten gooien naar een grotere munt met een gat in het midden. In het gat hangt een bel, en iedere munt die de bel raakt draagt bij aan jouw geluk in het komende jaar.

Een andere leuke Chinese traditionele vorm van vermaak/snoep, is ‘suikerfiguren blazen’: chuī tángrén. Men neme een klompje suikergoed, en door dit te kneden, er lucht in te blazen en er vervolgens een vorm in te trekken, worden figuren gevormd. Het spreekt voor zich dat dit jaar paarden het populairst zijn.

Hoewel deze suikerfiguren eigenlijk te mooi zijn om op te eten, is het ook niet echt hygiënisch is om iets op te eten dat iemand met zijn (ongetwijfeld ongewassen) handen heeft gevormd door er lucht in te blazen. Zhang Yang gaf toe dat zijn vriendjes en hijzelf vroeger hun suikerfiguren wel altijd opaten.

In de Dōngyuè tempel staan een bronzen beeld van een paard. Omdat 2014 het jaar van het Paard is, wordt aangenomen dat het nu geluk brengt om over de neus van dit paard te wrijven en muntstukken op het zadel te leggen. Daarnaast doen Chinezen waar ze ook tijdens tempelfestivals heel goed in zijn: op de foto gaan met het paard.