De afkorting AMWF – Asian Male, Western Female, is een veelgebruikte term om relaties tussen een Aziatische man en westerse vrouw te benoemen. Dit soort relaties zie je veel minder vaak dan WMAF koppels: een westerse man met een Aziatische vrouw. Waarom zie je veel minder westerse vrouwen die hun leven met een Aziatische man delen, dan westerse mannen met een Aziatische vrouw? En is dit soort relaties überhaupt een speciale benaming waard?

China2025.nl laat vandaag twee Nederlandse vrouwen met een Chinese partner aan het woord. Over hun relatie, en de visie hierop in zowel Nederland als in China.

Mirjam en Xinhui in Beijing in 1995

Mirjam en Xinhui: “Ik koos voor de man, niet voor de Chinees”

Mirjam Thieme (45) ontmoette Li Xinhui in 1993, toen ze Chinees studeerde in Beijing. Inmiddels woont Mirjam ruim 20 jaar in China, is met Xinhui getrouwd en heeft twee zoons. “Ik zat bij de eerste lichting buitenlanders die na de studentenprotesten in 1989 weer op het vasteland kwamen studeren”, begint Mirjam. “Relaties tussen Chinezen en westerlingen werden toen erg in de gaten gehouden, en omdat Xinhui kunstenaar is, kreeg hij extra aandacht. We woonden een periode ongehuwd samen, en omdat dat in die tijd nog illegaal was, kregen we soms politiecontrole. Dan verbleef ik een paar dagen bij een vriendin voordat ik weer naar ons appartement terugkeerde”.

De eerste reactie die Mirjam krijgt als ze zeg dat haar man Chinees is, is meestal ‘Huh, waarom?’. “Mensen kunnen zich er niet echt iets bij voorstellen”, vervolgt ze. “In het algemeen hebben Nederlanders het beeld van de Chinese gemeenschap in Nederland, die erg op zichzelf is. Pas als ze Xinhui ontmoeten begrijpen ze dat dit beeld niet per definitie klopt.”

Cultuur of karakter?

Volgens Mirjam wordt haar relatie in China makkelijker geaccepteerd omdat zij een Nederlandse vrouw is. “Er wordt vanuit de familie en omgeving vaak moeilijker gedaan over Chinese vrouwen die een relatie met een westerse man hebben”, aldus Mirjam. Volgens haar zijn de meeste Chinese mannen die een relatie met een westerse vrouw hebben geen doorsnee-Chinezen met een 9-5 baan, die tot hun huwelijk thuis wonen. “Het zijn vaak mannen die alternatiever in het leven staan. Ik denk dat de Chinese maatschappij daarom anders tegen dit soort relaties aankijkt; deze mannen waren toch al ‘anders’.”

Een andere vraag die Mirjam vaak word gesteld, is of de dingen waar ze in haar huwelijk tegenaan loopt cultuurverschillen of karakterverschillen zijn. “Zelf kan ik beter met zaken omgaan als ik ze als cultuurverschil benader, dan kan ik uitleggen waarom ik iets vind”, zegt ze daarover. Een voorbeeld dat ze noemt zijn haar zwangerschappen. “Mijn schoonmoeder had bepaalde ideeën over hoe ik me toen diende te gedragen. Ik sta open voor de Chinese benadering, mits uitgelegd kan worden waarom iets op een bepaalde manier gebeurt. Als mijn schoonmoeder zei: ‘omdat mijn moeder en oma dat ook zo deden’ dan was dat voor mij geen reden, en volgde ik mijn eigen ideeën.”

Verschillende achtergronden

Een ander belangrijk gebied waarin Nederland en China wezenlijk kunnen verschillen, is opvoeding. Volgens Mirjam is het daarin belangrijk dat je je partner’s achtergrond begrijpt, om bepaald gedrag te kunnen plaatsen: “Mijn man moest al op jonge leeftijd bij zijn oma gaan wonen en heeft nooit veel aandacht gekregen, dat wil hij bewust anders doen met onze zoons. Vooral met eten en cadeautjes merk ik sterk dat hij snel toegeeft. Maar ik wil helemaal niet altijd de strenge moeder die ‘dat mag niet’ zegt zijn, en zou willen dat onze kinderen dat ook eens van Xinhui te horen krijgen.”

“In het algemeen zie je niet veel westerse vrouwen met een Chinese partner, waardoor de benaming AMWF wellicht in het leven is geroepen”, zegt Mirjam. “Voor mijzelf maakt dat label in ieder geval niet uit, de keuze van mijn partner heeft nooit afgehangen van zijn afkomst. Ik koos voor de man, niet voor de Chinees.”

Gisella en Chao op hun huwelijksdag in Nanjing

Gisella en Chao: “Het beste van beide culturen maakt ons leven interessanter”

Gisella Yu-Stap (27) ontmoette haar man Yu Chao in 2012 tijdens hun studie in Emmen. Net zoals Mirjam, denkt Gisella dat haar man ‘anders’ is dan de gemiddelde Chinese man. “Tijdens een feestje durfden de andere Chinese studenten mij alleen een drankje aan te bieden via een vrouwelijke Chinese medestudente, Chao was de enige die mij direct aan durfde te spreken.”

En ook Gisella krijgt meestal verwonderde reacties als ze vertelt dat haar man uit China komt. “Ik merk dat Nederlanders het gewaagd vinden dat ik met een Chinees getrouwd ben, en vaak denken dat ons huwelijk niet lang stand zal houden”, zegt ze. Een andere reden dat Nederlanders moeten wennen aan Gisella’s partner, is volgens haar dat Chinezen in Nederland niet makkelijk integreren. “China heeft een rijke geschiedenis en houdt haar eigen levenswijze ook in Nederland goed in stand. Daardoor hebben Nederlanders vaak geen duidelijk beeld van hoe Chinezen echt zijn.”

Toch geen ruzie

Gisella is zich tijdens haar relatie met Chao bewust geworden van de culturele verschillen.”Communicatie kan heel anders zijn, zo dacht ik in het begin vaak dat we ruzie hadden, maar dat was helemaal niet zo. Mijn man praat gewoon luider en met meer expressie, en is emotioneler in zijn verbale uitdrukkingen. Daar moest ik in het begin wel aan wennen.”

Volgens Gisella zijn Nederlandse vrouwen in het algemeen geëmancipeerder dan Chinese, en zien zichzelf als gelijk aan hun man. “In China staat de man vaak nog boven de vrouw”, vervolgt ze. “Ik denk dat westerse mannen zich daarom sneller aangetrokken voelen tot Chinese vrouwen, zij zien in hen een meegaande en zorgzame partner”.

Gisella geeft aan ruimdenkende schoonouders te hebben, die haar gelijk accepteerden als schoondochter. “Al vrij snel nadat Chao en ik elkaar ontmoetten, hebben ze me uitgenodigd om naar China te komen.” In andere dingen zijn haar schoonouders juist weer heel Chinees. “Zo zeggen ze vaak dat het voor ons nu echt tijd is om aan kinderen te beginnen, en dat als we zelf nog niet klaar zijn voor het ouderschap, we de baby naar China kunnen brengen en dat zij ervoor zullen zorgen. Ook zijn ze pragmatisch: ze zien ons huwelijk als een investering voor later. Ze willen dat de zoon van mijn schoonzus in Nederland gaat studeren, en wij hem dan onder onze hoede nemen.”

Anders dan anders

Gisella en Chao zijn in 2015 in Nanjing getrouwd voor de wet, maar hebben geen traditionele Chinese huwelijksceremonie gehouden. Daarover zegt Gisella: “Zelf hebben we geen geld om de hoge kosten hiervoor te dragen en Chao’s ouders waren duidelijk: zij wilden de ceremonie wel betalen, maar dat zou betekenen dat zij er alles over te zeggen zouden hebben. En ik wilde niet in een keurslijf gedrukt worden op mijn eigen huwelijksdag. Daarnaast was er ook gedoe met bijgeloof over de datum, wat het heel moeilijk maakte voor mijn ouders om naar China te vliegen tijdens de bouwvak in Nederland.”

Ondanks de verschillen is het volgens Gisella juist interessant om een relatie te hebben die ‘anders dan anders’ is: “Chao en ik kunnen veel van elkaar leren, en het beste van beide culturen maakt ons leven avontuurlijk en interessant.” Uiteindelijk zijn alle verschillen volgens haar overbrugbaar. “Verschillende culturen hebben altijd vooroordelen over en weer, totdat we ons in elkaar gaan verdiepen en erachter komen dat we helemaal niet zo verschillend zijn. We laten het wellicht op een andere manier zien, maar als het erop aan komt willen we allemaal hetzelfde: het beste uit ons leven halen en gelukkig zijn.”

Voor meer persoonlijke ervaringen kun je terecht op WWAM BAM: een (Engelstalig) crowdblog van westerse vrouwen die een relatie met een Aziatische (met name Chinese) partner hebben.

Dit artikel werd op maandag 3 juli 2017 gepubliceerd op China2025.nl, een crowdblog gemaakt voor en door Nederlandse China professionals. Het blog heeft als doel om het Nederlandse China netwerk te stimuleren door ervaringen en kennis uit te wisselen. De artikelen die ik schrijf voor China2025.nl plaats ik ook op JudithinChina.com.