De 10 weken echo in China

We trekken een nummertje bij de balie van de afdeling gynaecologie in het ziekenhuis. Met dat nummertje kunnen we naar de wachtruimte om te wachten op onze beurt voor de echo. Als ik aan de beurt ben moet Zhang Yang in die ruimte blijven wachten, hij mag niet mee naar binnen om bij de echo aanwezig te zijn. Als ik de ruimte binnenga, begrijp ik waarom.

Naast de gynaecoloog die de echo uitvoert, zijn er bij mijn binnenkomst nog drie vrouwen in de ruimte. Eén wacht voor mij op haar beurt, en begint zich net te ontkleden, terwijl de vrouw die haar echo net heeft gehad op dat moment opstaat van de stretcher waarop de echo’s worden uitgevoerd, en een derde vrouw die zich net weer heeft gefatsoeneerd na haar echo en de ruimte wil verlaten. De echo’s worden uitgevoerd met een transducer die in het lichaam wordt gebracht; deze wordt gehanteerd door een vrouwelijke gynaecoloog die een mondkapje draagt.

Als de vrouw voor mij net weer op wil staan nadat haar echo is afgerond, wordt mij al verzocht om me te ontkleden. Ik ga op de stretcher liggen terwijl zij amper is opgestaan, en haar kleren nog rechtstrijkt. Dan begint de gynaecoloog al met de echo. Door het gebruik van deze transducer is het enigszins onprettig, en de gynaecoloog kijkt me niet aan. Ze kijkt op een scherm naast zich, en als ik vraag of alles er goed uitziet is haar klinische en juridisch ongenaakbare antwoord: “Voor zover ik op dit moment kan zien zijn er geen onregelmatigheden”.

Terwijl ik opsta en mezelf wil fatsoeneren gaat de volgende vrouw alweer liggen. Bij het verlaten van de ruimte krijg ik van een verpleegster de resultaten mee. Dat luidt weer: “Voor zover kan worden geconstateerd zijn er geen noemenswaardige afwijkingen”. En daar moet je het dan maar mee doen.

De 10 weken echo in Nederland

We maken een afspraak bij een verloskundigenpraktijk en kunnen daar snel terecht. Bij binnenkomst valt het grote prikbord met daarop tientallen geboortekaartjes direct op. Een persoonlijke betrokkenheid, lijkt het.

Zhang Yang en ik worden samen ontvangen in het kantoor van één van de verloskundigen. Ze neemt de tijd om te bespreken hoe ik mezelf voel, hoe bekend we zijn met het Nederlandse verloskundigensysteem en of ik nog andere vragen heb. De echo wordt gedaan met het apparaat dat wij hier goed kennen, dat over de buik geschoven wordt.

Voor deze echo wordt de tijd genomen. Er wordt goed aangewezen waar de foetus zich bevindt, en we krijgen meer dan genoeg tijd om te kijken hoe deze koprollen in mijn buik maakt – zonder dat ik daar zelf nog iets van voel.

De verloskundige beantwoordt al onze vragen geduldig. Ze zegt een aantal keer dat alles er goed uitziet en we ons nergens zorgen over hoeven te maken. Omdat ze weet dat ook wij weten dat het een momentopname is, en we haar niet aan zullen klagen als later in de zwangerschap blijkt dat er wel onregelmatigheden zijn.

NB: Dit zijn beschrijvingen van mijn eigen ervaringen in een openbaar ziekenhuis in Wuhan en bij een verloskundigenpraktijk in Nederland.

De winnaar van de winactie van vorige week is Kristien! Zij heeft inmiddels bericht van me ontvangen.