Deze winactie is inmiddels gesloten.
Hoewel Nederland en China een lange relatie hebben, waren Chinese horeca-ondernemers tot voor kort vrijwel alleen actief in de traditionele Chinese restaurantbranche. Daar komt langzaam verandering in. Zo wordt in Rotterdam momenteel het European China Center ontwikkeld en is er in Delft het Shanghai Hotel Holland.
Beijing staat bekend om haar street food; hartige en zoete snacks die je op iedere straathoek kunt kopen. Het aanbod kent een rijke variëteit aan noedels en bāozi – gestoomde broodjes met alle mogelijke vullingen, tánghúlu (fruit op een stok met een suikerlaagje) en natuurlijk jiānbǐng.
Hézi valt in dezelfde categorie als jiānbǐng want het is ook een pannenkoek, maar dan één die met allerlei soorten vullingen gemaakt kan worden. Het is daarmee en perfect ontbijt, snelle lunch of een vullend tussendoortje. Zie hier stap voor stap hoe een hézi gemaakt wordt, in dit geval een variant met ei en bieslook: Lees verder
Beijing staat bekend om haar street food; hartige en zoete snacks die je op iedere straathoek kunt kopen. Het aanbod varieert van yángròuchuàn (lamsvleessaté) tot tánghúlu (fruit op een stok met een suikerlaagje), een rijke variëteit aan noedels en bāozi – gestoomde broodjes met alle mogelijke vullingen.
Een bekende plaats om Beijing street food te eten is de ‘Wángfǔjǐng Snack Street’. Hier worden busladingen toeristen naartoe gebracht om deze traditionele snacks voor (te) veel geld uit te proberen, en de rest van hun geld en passant uit te geven aan goedkope souvenirs. De beste plaats om échte Beijng snacks te eten zijn de hutongs, of volkswijken waar het voedsel niet voor toeristen maar voor de lokale bevolking wordt bereid.
Mijn favoriete Beijing street food is de jiānbǐng, een hartige pannenkoek met ei, pittige pasta, koriander en lente-ui. Deze is in minder dan een minuut bereidt en daarom een perfect snel ontbijt of lunch, of een vullend tussendoortje. Zie hier stap voor stap hoe een jiānbǐng gemaakt wordt: Lees verder
Toen Zhang Yang & band in Duitsland optraden, was het de eerste keer voor drie van de vier bandleden dat ze een westers ontbijt aten. Ze bestelden enthousiast koffie omdat dat één van de weinige engelse woorden die ze kenden was en liepen blij naar het buffet toe, waar ze hun borden vollaadden met alles wat er werd aangeboden. Toen ze met volle borden aan de ontbijttafel zaten werden de broodjes belegd. Bij allemaal ging het ongeveer als volgt: broodje opensnijden, de onderste helft beleggen met boter en pindakaas, daarop een plak ham, een plak salami, plakjes komkommer en tomaat, een plak kaas, peper en zout, de bovenste helft besmeren met chocopasta en ketchup, deze bovenop de belegde onderste helft leggen en zo opeten. Toen ik verbaasd opmerkte dat westerlingen dat niet op die manier doen, kauwden ze vrolijk verder met de opmerking dat het hen op die manier het best smaakte. Lees verder
Toen ik een aantal jaar geleden een gastdocente uit China van Schiphol afhaalde en samen met haar naar Maastricht reisde, werden we in de trein aangesproken door een Nederlandse man die het machtig interessant vond om iemand uit zo’n ver en exotisch land tegen te komen. Eén van de eerste dingen die hij haar in steenkolenengels vroeg (of eerder: wat hij onomwonden stelde) was: “In China people eat cat!”. De gatdocente keek hem hierop vreemd aan. Hij zal een fijne eerste indruk van het Nederlandse volk op haar hebben achtergelaten.
Nu heb ik hier in China nog nooit kattenvlees op het menu zien staan. Een enkele keer wel hond, maar dat was meestal in Koreaanse restaurants. Lees verder
