Deze winactie is inmiddels gesloten.
Zhang Yang vind het niet eerlijk: vlak voor zijn geboorte werd de eenkindpolitiek in China ingesteld en nu, ruim dertig jaar later, is het beleid weer afgeschaft. Wat heeft zoiets voor zin als het maar één generatie duurt, denkt Zhang Yang? Hij is door dit beleid gedwongen enig kind, terwijl zijn ouders best een tweede hadden willen krijgen en hij zelf ook graag een broer of zus zou hebben. Nu zit hij met een grote last; Lees verder
De Chinese overheid houdt al jaren goed in de gaten wat haar burgers online uitspoken. Als officiële reden voor de internetcensuur zegt het ministerie van Industrie en Informatietechnologie: “Wij hebben de plicht voor miljoenen internetters een gezonde en veilige omgeving te creëren en hen te beschermen tegen vijandige buitenlandse krachten.” Het Chinese systeem hierin is het meest uitgekiende en effectieve te wereld: ongewilde informatie is onbereikbaar binnen de Chinese grenzen. Dit komt voort uit een uitspraak van Deng Xiaoping: “Als je het raam openzet voor frisse lucht, komen er altijd wel een paar vliegen mee naar binnen.” Lees verder
… krijg je met enige regelmaat te maken met minstens één van de manieren waarop prostitutie in China wordt aangeboden. Ook als je er niet om vraagt. Lees verder
Het goede antwoord op de poll van vorige week is C: “Ja, want een online encyclopedie en brood zijn twee totaal verschillende dingen”. Hoe zit dat precies met het kopiëren van merknamen in China? Daar gaan we vandaag wat uitgebreider op in!
De Chinese wetgeving op het gebied van intellectueel eigendom zit vreemder in elkaar dan je zou denken. Zo werkt China met een uitgebreid systeem van categorieën waarbinnen een merk geregistreerd kan worden. Alleen als jouw merknaam overeen komt met die van een product in dezelfde categorie, is er sprake van schending van het merkenrecht. Omdat brood en een online encyclopedie in de verste verte niets met elkaar te maken hebben, mag “Beijing Wekipedia Foods” legaal onder deze naam opereren in China. Geen haan die daar naar kraait. De echte Wikipedia lijkt dat juist grappig te vinden. Lees verder
China staat erom bekend een paradijs voor goedkope kopieën van dure westerse merken te zijn. Copyright wordt hier wel gekscherend ‘the right to copy‘ genoemd en de Zijdemarkt in Beijing, waar je voor een habbekrats namaak Luis Vuitton tassen en Ralph Lauren polo’s kunt krijgen is één van de belangrijkere toeristische trekpleisters.
Chinese copycats worden echter steeds creatiever, en wat hierin wettelijk wel en niet is toegestaan kan daarmee onduidelijk zijn. Niet alles ligt zo voor de hand als een regelrechte kopie van een logo of ontwerp. Neem bijvoorbeeld onderstaand voorbeeld:
Bij de meeste westers-georiënteerde supermarkten in Beijing kun je Weikipedia brood kopen. Dat krijg je dan mee in een zakje waar de naam en het logo op staan, met daarbij het ® symbool, wat betekent dat het merk geregisteerd is. Een creatieve en niet voor de hand liggende combinatie. De vraag is natuurlijk:
Het goede antwoord wordt in de eerstvolgende post bekend gemaakt.
Judith in China 