In juli dit jaar berichtte The Art Newspaper dat enkele honderden kunstenaars hun studio’s in een oud fabriekscomplex in Huantie zijn uitgezet, in het noordoosten van Beijing. De autoriteiten gaven ‘veiligheidsproblemen’ en ‘instabiele factoren’ als redenen voor de uitzetting; het zou onderdeel van een campagne tegen georganiseerde misdaad zijn.

Dat kunstenaars bij elkaar gaan wonen in art villages in de hoofdstad, en daar door de autoriteiten steeds weer worden verdreven, is niets nieuws onder de Chinese zon. Naast het uiteendrijven van gelijkgestemde alternatievelingen, is het een onderdeel van doorlopende stadsvernieuwing. Kunstenaars worden steeds verder uit het centrum verdreven, en zijn inmiddels geland in Yanjiao, een nieuwe wijk die onderdeel is van de supermetropool Jing-Jin-Ji. Lees verder →

De afgelopen maanden zijn er een heel aantal prachtige fotoboeken over China verschenen. Hoewel ieder van deze boeken een eigen invalshoek heeft, hebben ze één ding gemeen: ze tonen de periode tijdens en vlak na het begin van China’s opendeurbeleid, van eind jaren 80 tot eind jaren 90.

Staat deze periode in de (zeer recente) Chinese geschiedenis zo in de aandacht omdat 2019 zo’n bijzonder jaar is? 2019 markeert 100 jaar na de 4 mei beweging, de viering van 70 jaar Volksrepubliek, het is dit jaar 30 jaar geleden dat de demonstraties op het Tian’anmen plein werden neergeslagen, en 20 jaar na de repressie van de Falun Gong beweging. Lees verder →

Veertig jaar nadat China haar beleid van ‘hervorming en opening’ aankondigde, kunnen we goed zien hoe het land zich in die periode heeft ontwikkeld. Chinezen die jong waren in de jaren tachtig, hebben met hun energie en optimisme vorm gegeven aan een nieuw tijdperk. Ze waren niet bang om nieuwe dingen uit te proberen, en hebben met hun tomeloze ondernemingszin de basis gelegd voor de zelfverzekerde grootmacht waartoe China uit zou groeien.

Adrian Bradshaw is een Britse fotojournalist die in 1984 voor het eerst naar China kwam voor een studie Mandarijn. Hij werd zo gegrepen door het optimisme en de betere toekomst die in de lucht hing, dat hij dertig jaar in China is gebleven – langer dan welke andere buitenlandse fotojournalist dan ook. In ‘The Door Openend’ publiceert hij voor het eerst een aantal van de miljoenen(!) foto’s uit zijn privécollectie. Lees verder →