China’s openstaande deur in de jaren tachtig

1

Veertig jaar nadat China haar beleid van ‘hervorming en opening’ aankondigde, kunnen we goed zien hoe het land zich in die periode heeft ontwikkeld. Chinezen die jong waren in de jaren tachtig, hebben met hun energie en optimisme vorm gegeven aan een nieuw tijdperk. Ze waren niet bang om nieuwe dingen uit te proberen, en hebben met hun tomeloze ondernemingszin de basis gelegd voor de zelfverzekerde grootmacht waartoe China uit zou groeien.

Adrian Bradshaw is een Britse fotojournalist die in 1984 voor het eerst naar China kwam voor een studie Mandarijn. Hij werd zo gegrepen door het optimisme en de betere toekomst die in de lucht hing, dat hij dertig jaar in China is gebleven – langer dan welke andere buitenlandse fotojournalist dan ook. In ‘The Door Openend’ publiceert hij voor het eerst een aantal van de miljoenen(!) foto’s uit zijn privécollectie. Lees verder

Wonen in China en de actualiteit: nationaliteit en half Chinese kinderen

4

In de internationale media verschijnen zoveel artikelen over China dat het bijna niet bij te houden is. Veel van deze artikelen zijn goed geschreven en geven goed weer wat huidige ontwikkelingen in de Chinese maatschappij zijn. Wanneer je als buitenlander een sterke band met China en de Chinezen hebt, maak je deze zaken zelf direct mee. Het is dan interessant om wat je in de media tegenkomt af te zetten tegenover je eigen ervaringen.

Recentelijk besteedden de Britse tabloids uitgebreid aandacht aan een verhaal dat waarschijnlijk de nachtmerrie is van iedere ouder die een kind opvoedt dat geboren is uit een relatie waarin de ouders verschillende nationaliteiten hebben. Lees verder

Chinese wortels: Miu over haar leven als geadopteerde

2

De eerste generatie geadopteerden uit China bereikt inmiddels een volwassen leeftijd. Miu Buenen (18) kwam in 2002 naar Nederland, na de eerste twee jaar van haar leven in geboorteland China te hebben doorgebracht. China2025.nl sprak haar over hoe het is om als geadopteerde op te groeien, en de invloed die de adoptie op haar leven heeft.

“Toen ik acht maanden oud was ben ik door politieagenten gevonden in de stad Kunming. Ik was te vondeling gelegd, mijn biologische ouders hebben daarbij geen informatie over mij achtergelaten. Lees verder

Absurd politiek satire: Ma Jian’s China Dream

Ma Jian is, net zoals Yu Hua en Mo Yan, van de generatie schrijvers die is opgegroeid tijdens de Culturele Revolutie, en deze periode en haar weerslag op de huidige Chinese samenleving veelvuldig terug laat keren in zijn werk. Waar Mo Yan en Yu Hua in China wonen en daarom met (zelf-)censuur te maken hebben, woont Ma met zijn partner Flora Drew (die ook zijn werk vertaalt) en hun vier kinderen in Londen, en kan daarom ongecensureerd over zijn geboorteland schrijven.

Door Ma Jian’s directe kritiek op de Chinese overheid, zijn zijn boeken al bijna dertig jaar gecensureerd in China. Sinds 2011 heeft Ma, die een Brits paspoort heeft, zijn thuisland niet meer kunnen bezoeken omdat de Chinese autoriteiten hem een inreisvisum weigeren. Dat hij daarom niet alleen een politieke, maar ook een persoonlijke wrok koestert tegen het Chinese systeem, is niet verwonderlijk. Lees verder