Als in Nederland blijkt dat ik Chinees spreek, zijn de reacties meestal pure bewondering. “Wow, dat jij dat kan, Chinees is toch hartstikke moeilijk!”. De algemene perceptie is dat Chinees een moeilijke taal is, en in principe is dat ook zo. Hoewel de grammatica van het Mandarijn vrij simpel is – zeker in vergelijking met Nederlandse grammatica – is het niet eenvoudig om uitspraak van de vier tonen accentloos te leren beheersen.

Sommige mensen zeggen dat Chinees leren een makkie is, maar deze mensen hebben meestal een verborgen motief, bijvoorbeeld het verkopen van een ‘revolutionaire’ methode die je voorhoudt dat je in een paar weken tijd aardig uit de voeten zult kunnen met al die ingewikkelde karakters.

Want dat is de grootste uitdaging in het leren van Chinees: het schrift. Lees verder →