We zijn inmiddels alweer een jaar terug in Nederland. Daarom in een tweeluik een terugblik op mijn tijd in China. In het volgende blog noem ik zes dingen die ik juist niet mis aan China.

6) Streetfood 

Heel basaal, maar wel waar: streetfood is in China veel beter dan in Nederland (waar hebben we hier nou echt streetfood?). Op iedere straathoek kun je in China wel voor een habbekrats een snelle, eenvoudige maar overheerlijke snack of lunch krijgen. Denk aan jiānbǐng, shítoubǐng, hézi en règānmiàn. Ik at in Beijing en Wuhan meerdere keren per week streetfood, en mis de jiānbǐng het meest.

Maar wellicht hoef ik deze niet lang meer te missen: op een kerstmarkt in Duitsland zag ik laatst jiānbǐng! Dan is de stap naar Nederland natuurlijk niet groot meer.

5) De Beijing muziekscène

Het Beijing waar ik voor het eerst kwam in 2005, is heel anders dan het Beijing van nu. Waar je toen in veel verschillende kleine livehouses iedere dag wel naar een bandje kon luisteren, is waar live muziek mag worden gespeeld anno 2019 strak aan banden gelegd. Locaties moeten een vergunning hebben om buitenlandse bands te laten optreden, en festivals zijn verbannen naar uithoeken van de steden. Dit is het resultaat van overheidsbeleid dat erop gericht is om alle vormen van vermaak zoveel mogelijk het centrum uit te werken, in de uitwerking van het ambitieuze plan dat de steden Beijing, Tianjin en Shijiazhuang samen moet voegen tot één supermetropool.

Als ik zeg dat ik de muziekscène in Beijing mis, dan mis ik eigenlijk iets dat al lang niet meer bestaat.

6) Het leven op straat in de hutongs

Een buurman die altijd constateert wat je aan het doen bent. Een andere buurman die een oogje in het zeil houdt als je er een paar dagen niet bent. En weer een andere buurman die zijn territorium op geniale wijze afbakent. Onze verhuurster die iets minder goed om kan gaan met haar territoriumdrift. Een bouwvakker die in de opgang naar onze courtyard een middagdutje doet. Zaken die aanvankelijk een mysterie lijken, maar heel eenvoudig uitgelegd kunnen worden. Prachtig erfgoed achter de meest onverwachte poorten. Mensen die ’s avonds laat nog op straat samen mahjong spelen en sojaboontjes eten. Hoewel bewoners van bepaalde hutongs deze manier van leven lang hebben proberen te behouden, is ook dit in rap tempo aan het veranderen.

3) Dat er altijd en overal wel iets bijzonders te zien is

In Wuhan loop je het ene moment door een prachtig gerenoveerde straat, om de hoek om te slaan en direct in wat er als een sloppenwijk uitziet terecht te komen. Maar wel met prachtige gebouwen in Europese stijl, uit begin 1900. In een stad als Shanghai struikel je over de buitenlanders, maar wanneer je door minder ontwikkelde regio’s van het land reist kunnen mensen hun ogen uitkijken als ze een Europeaan zien. Het leven in China vindt grotendeels plaats op straat, waardoor het niet ongebruikelijk is om te zien hoe mensen op straat hun haar laten knippen, of de meest onverwachte zaken te koop aanbieden.

In Nederland vindt het leven vooral binnenshuis plaats. En hoewel dat ook zo zijn voordelen heeft, mis ik soms de hustle and bustle, of rè​nao​, zoals de Chinezen het noemen.

2) Dat iedere dag anders is 

Toen we in Wuhan kwamen wonen, waren er twee metrolijnen actief in de stad. Toen we drie jaar later vertrokken, waren dat er zeven, en was er één lijn uitgebreid tot aan het vliegveld. Het vliegveld waar we in 2015 landden was oud en klein, het vliegveld van waar we begin 2018 vertrokken was gloednieuw en zo groot dat je er zelf op drukke dagen nog tussen de mensen door had kunnen rolschaatsen. Het motto van de stad Wuhan, Wuhan, Different Every Day! is niet zonder reden gekozen en klopt als een bus.

Maar dat geldt eigenlijk voor heel China. Ik kom er nu ruim tien jaar, waarvan ik er zes jaar heb gewoond, en in die tijd is het land op veel gebieden compleet veranderd. Waar China zich nog dagelijks ontwikkelt, is Nederland al ‘af’, en verandert er niet veel. En hoewel dat natuurlijk erg prettig woont, mis ik soms de dynamiek van een land als China.

1) De ongebreidelde energie 

China kan zich alleen zo snel en goed ontwikkelen omdat iedereen in het land zich wil ontwikkelen en het land vooruit wil brengen. Winkeltjes, restaurantjes en bedrijfjes zijn er van de een op de andere dag (en kunnen ook van de een op de andere dag weer weg zijn), nieuwe fenomenen (denk aan publieke fietsen of mobiel betalen) komen in mum van zijn op en zijn normaal voordat je het weet. Dat kan alleen omdat het Chinese volk dit soort ontwikkelingen omarmt en niet huiverig voor verandering is. China is de afgelopen decennia zo continu verandert, dat verandering de norm is.

En dat is in Nederland natuurlijk wel even anders. Hier heeft iedereen zijn zaakjes redelijk goed op orde, en men rent daarom niet zo hard achter nieuwe initiatieven en de kans op iets nieuws aan als in China.