Besteedde ik onlangs nog aandacht aan het zesjarig bestaan van dit blog, vandaag plaats ik de alweer de driehonderdste post sinds JudithinChina.com in januari 2012 van start ging! Lees verder
6 dingen die Chinezen zeggen als ze denken dat je geen Chinees spreekt
6
Eerder kon je hier al een aantal keer lezen dat Chinezen nooit terughoudend zijn in het vragen van al dan niet persoonlijke dingen als ze me toevallig bij de bushalte zien staan, in de compound waar ik woon zie lopen of als ik een taxi neem. Nu ben ik daar inmiddels wel aan gewend, en heb ik wat standaard reacties klaar om deze gesprekjes snel af te ronden.
De meeste Chinezen gaan er echter vanuit dat ik, een lǎowài, geen Chinees spreek. Lees verder
Het is gelukt! Over de kracht van WeChat en AMWF
Eerder noemde ik kort dat er een heuse gemeenschap bestaat rondom AMWF; westerse vrouwen die een relatie met een Aziatische man hebben. Anno 2018 is dit vooral een online gemeenschap, en in China betekent online WeChat. Al sinds een paar jaar ben in lid van een WeChat groep die bestaat uit westerse vrouwen met een Chinese partner. En hoewel ik de laatste zal zijn die haar relatie in een hokje wil plaatsen op basis van ras, moet ik bekennen dat westerse vrouwen met een Chinese partner tegen veel dezelfde zaken aanlopen, en dat we door onze relaties iets gemeen hebben. Lees verder
De vier boeddhistische tempels van Wuhan
2
Wuhan is een stad met een rijke geschiedenis, maar de sporen van deze geschiedenis hebben grotendeels plaatsgemaakt voor moderniseringen. Er is in de stad nog relatief veel erfgoed uit begin 1900 te vinden, in de oude concessiegebieden in de stadswijk Hankou. Bebouwing van voor die tijd is er vrijwel niet meer.
Het enige dat bewaard gebleven is, zijn een aantal tempels, waarvan er met name vier interessant zijn. De Guīyuán Tempel, Bǎotōng Tempel, Gǔdé Tempel en Liánxī Tempel staan samen bekend als “De vier boeddhistische kloosters van Wuhan”. Lees verder
Over de ingewikkeldheid van hongbao geven
2
Eerder kon je hier lezen dat het in China gebruikelijk is om elkaar tijdens bijzondere gelegenheden geen cadeaus te geven maar hóngbāo, rode enveloppen met geld. Deze worden gegeven bij een huwelijk maar ook bij een begrafenis. De gedachte daarachter is dat deze levensgebeurtenissen in één keer een grote klap geld kosten, die niet iedereen in één keer op kan hoesten. Door hóngbāo te geven en te ontvangen wordt deze last draaglijker. Er wordt daarin precies bijgehouden wie er bij welke gebeurtenis hoeveel geeft. In theorie kun je gegeven en ontvangen hóngbāo daarom tegen elkaar afstrepen, waardoor niemand uiteindelijk bij elkaar in het krijt komt te staan.
Ook tijdens Chinees Nieuwjaar worden altijd hóngbāo gegeven. Deze gaan tijdens Nieuwjaar in principe van de oudere naar de jongere generatie, en worden gegeven tijdens bezoek aan familie en bekenden. Lees verder
Judith in China 